او دهمین رئیس سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران است و در حالی سکان مدیرت این سازمان را بر عهده گرفته که بدنه کارشناسی ایمیدرو رو به تحلیل می‌رود.

از این رو یکی از مهم‌ترین اقدامات خرمی‌شاد، حفظ اندک نیروهای متخصص و کاربلدِ این سازمانِ توسعه‌ای و ارتقایِ بدنه کارشناسی آن است.

حقوق بسیار ناچیز مدیران این سازمان، جذابتی برای ماندن اندک ژنرال‌های ایمیدرو ندارد و بهتر است او تلاش کند با توجه به پیشنهادهای جذاب بخش خصوصی، تلاش خود را بکار گیرد و آنان را برای ادامه همکاری مجاب کند.

طبیعتا چنین اقدامی نیازمند مذاکرات ضرب‌العجل او با مقام عالی وزارت و سازمان‌های امور استخدامی و برنامه و بودجه به‌منظورِ گرفتن امتیازهای بیشتر برای مدیران ارشد این سازمان است.

در شرایط فعلی راضی نگه داشتن مدیرانِ نخبه با حقوق‌های ۲۰ تا ۳۰ میلیون تومانی کار سختی به نظر می‌رسد.

گذرانِ زندگیِِ مدیران ایمیدرو با حقوقی در حدود ۷۰۰ تا هزار دلار در ماه به سختی ممکن بوده و بهتر است تا رئیس جدید ایمیدرو، تلاش خود را برای استانداردسازی و ترمیم حقوق مدیرانش بکار گیرد.

وقتی بخش خصوصی حاضر است برای جذب مدیرانِ این سازمان ماهانه ۲ تا ۲ هزارو پانصد دلار که معادل ۸۰ تا یکصد میلیون تومان در ماه می‌شود، پرداخت کند، بدیهی‌ست که مدیرانِ این سازمان وسوسه خروج از این سازمان و پیوستن به بخش خصوصی را داشته باشند.

از این رو لازم است تا رئیس جدید ایمیدرو با گرفتن مجوزهایی، سطح حقوق مدیرانِ ارشد ایمیدرو را بالا برده و این سازمان را از تهی شدن کارشناسانِ مجرب و تضعیفِ بدنه کارشناسی‌اش نجات دهد.