به گزارش بیرونیت، آمارها نشان می‌دهد که میانگین صادرات ماهانه گندله در این بازه زمانی حدود یک میلیون تن بوده و هر تن گندله ایرانی به طور میانگین ۸۲ دلار در خارج از کشور به فروش رسیده است.

صادرات گندله نسبت به پنج‌ماهه نخست سال ۱۴۰۳ از نظر وزنی ۱۲ درصد و از نظر ارزشی ۹ درصد افزایش یافته است.

افزایش صادرات گندله نشان‌دهنده رشد تقاضای جهانی برای این محصول است، اما هم‌زمان نگرانی‌هایی را در زنجیره فولاد کشور ایجاد می‌کند. گندله یکی از حلقه‌های میانی زنجیره ارزش فولاد است و صادرات خام یا نیمه‌خام آن به معنای از دست رفتن بخشی از ارزش افزوده‌ای است که می‌توانست در داخل کشور و از طریق تولید آهن اسفنجی، فولاد خام و محصولات نهایی ایجاد شود.

از سوی دیگر، افزایش صادرات گندله می‌تواند ناشی از ناترازی انرژی و محدودیت‌های تولید فولاد در داخل کشور باشد که باعث شده بخشی از مازاد گندله به جای مصرف داخلی، راهی بازارهای جهانی شود. در چنین شرایطی، ادامه این روند اگرچه برای کوتاه‌مدت به تأمین ارز کمک می‌کند، اما در بلندمدت ممکن است به تضعیف ظرفیت تولید فولاد و کاهش رقابت‌پذیری صنایع پایین‌دستی منجر شود.

به گزارش بیرونیت، گندله سنگ‌آهن گلوله‌های کوچک و سخت‌شده‌ای هستند (معمولاً با قطر ۹ تا ۱۶ میلی‌متر) که از ذرات ریز سنگ‌آهن به دست می‌آیند. این محصول پس از فرآوری، به کوره‌های احیای مستقیم و فولادسازی فرستاده می‌شود و خوراک اصلی تولید آهن اسفنجی و فولاد خام است.

گندله‌سازی باعث می‌شود سنگ‌آهن کیفیت بالاتری پیدا کند، مصرف انرژی در فرایند تولید فولاد کاهش یابد و آلودگی‌های زیست‌محیطی کمتر شود. عیار آهن در گندله معمولاً بین ۶۵ تا ۶۷ درصد است که همین موضوع آن را به یک محصول استراتژیک و ارزشمند در زنجیره فولاد تبدیل می‌کند.