۲. در همین فصل، نرخ مشارکت اقتصادی، یعنی سهم جمعیت فعال از کل جمعیت ۱۵ ساله و بیشتر، به ۴۰.۸ درصد رسیده است؛ رقمی که نسبت به مدت مشابه سال قبل ۰.۹ درصد افت داشته و نشان‌دهنده خروج بخشی از نیروی کار از بازار است.

۳. تعداد شاغلان کشور در تابستان ۱۴۰۴ حدود ۲۴ میلیون و ۹۵۸ هزار نفر بوده است؛ در حالی‌که نسبت به تابستان ۱۴۰۳ حدود ۱۷۱ هزار نفر از جمعیت شاغل کاسته شده است.

۴. در مقابل، جمعیت غیرفعال اقتصادی، شامل محصلان، خانه‌داران، بازنشستگان و صاحبان درآمد بدون کار، به بیش از ۳۹ میلیون و ۱۰۸ هزار نفر رسیده که نسبت به سال قبل بیش از یک میلیون نفر افزایش داشته است. این تغییر نشان می‌دهد بخشی از مردم به دلایل مختلف از جست‌وجوی کار منصرف شده‌اند.

۵. بخش خدمات همچنان بیشترین سهم اشتغال را با ۵۳.۱ درصد در اختیار دارد. پس از آن، صنعت با ۳۲.۶ درصد و کشاورزی با ۱۴.۲ درصد در رتبه‌های بعدی قرار دارند. کاهش اشتغال در بخش کشاورزی نشانه تغییر ساختار اقتصادی کشور به سمت خدمات است.

۶. نرخ بیکاری در گروه سنی ۱۵ تا ۲۴ ساله برابر با ۱۹ درصد اعلام شده است. هرچند این نرخ نسبت به سال گذشته ۰.۴ درصد کاهش یافته، اما همچنان نشان‌دهنده چالش جدی ورود جوانان به بازار کار است.

۷. در این گروه سنی نرخ بیکاری ۱۴.۴ درصد گزارش شده که نسبت به تابستان ۱۴۰۳، کاهش ۰.۴ درصدی داشته است. این عدد به‌روشنی نشان می‌دهد مشکل اشتغال در سنین مولد همچنان جدی است.

۸. در تابستان امسال، ۷.۶ درصد از شاغلان کمتر از ۴۴ ساعت در هفته کار کرده‌اند و آماده انجام کار اضافی بوده‌اند. این شاخص بیانگر وجود اشتغال ناقص و ناپایدار در بازار کار است.

۹. در مقابل، ۳۸.۵ درصد از شاغلان بیش از ۴۹ ساعت در هفته کار کرده‌اند؛ آماری که از نابرابری در توزیع فرصت‌های کاری و فشار مضاعف بر نیروی شاغل خبر می‌دهد.

۱۰. آمارهای تابستان ۱۴۰۴ تصویری از ثبات نسبی بیکاری اما تضعیف مشارکت اقتصادی و افزایش جمعیت غیرفعال ارائه می‌دهد. این وضعیت اگرچه ظاهراً آرام است، اما می‌تواند نشانه رکود پنهان در بازار کار و دلسردی نیروی جوان از آینده اشتغال باشد.

پی‌نوشت: این موارد از آخرین گزارش مرکز آمار ایران درباره کارنامه بازار کار طی تابستان گذشته استخراج شده است.