هفته گذشته و در جریان شهادت سردار قاسم سلیمانی، اکثر مدیران معدنی و صنایع معدنی کشور با انتشار بیانیه و پیام هایی احساسی، واکنش های سریعی به ترور آن سردار ملی نشان دادند و گوی سبقت را از هم ربودند.
کار بدانجا کشید که برخی شرکت های بزرگ معدنی، سریعا نام مجتمع های ورزشی و رفاهی خود را به نام سپهبد سلیمانی تغییر دادند و در این رقابت نیز از یکدیگر عقب نماندند.
دو بنگاه بزرگ صنعتی و معدنی کرمانی تبار کشور نیز به طور رسمی در تدارک تشییع جنازه حاج قاسم سنگ تمام گذاشتند و با چاپ انواع پوستر، بنر و عکس آن شهید، سعی کردند از این خروش ملی سهمی داشته باشند.
این جماعت اما چرا در پی سقوط و سپس ساقط شدن هواپیما سکوت کرده و به خود زحمت ارسال کوچکترین پیام تسلیتی را ندادند؟
توقع بر آن بود که یا وارد عرصه تبریک و تسلیت نشوند یا نگاهی هوشمندانه و ملی به این مقوله داشته باشند و سلیقه ای عمل نکنند.
به نظر می رسد سیاست رویکرد دوگانه به وقایع کشور، به روابط عمومی بنگاه های بزرگ صنعتی و معدنی سرایت و آنها را به بنگاه هایی حکومتی تبدیل کرده است.
روابط عمومی هایی که شاید بیشترین شباهت را به کارکنان صدا و سیما داشته باشند و گروهی از معترضان را مردم و آنها که با افکارشان همراه نیستند، اغتشاشگر بنامند!
مطالب مرتبط
