به عبارت دیگر، اگر کسی بخواهد در حوزه فولاد فعالیت کند، باید گاز و برق موردنیاز خود را تامین کند، درحالیکه کشور یک متولی مشخص به نام وزارت نیرو دارد و هر جا که از نظر اقتصادی توجیه داشته باشد و بهرهوری و راندمان بالاتر باشد، میتوان نیروگاهها را احداث کرد.
در شرایطی که قرار بود ۵۵میلیون تن ظرفیت ایجاد شود و اکنون ۳۰میلیون تن در همان ظرفیت محدود به کار گرفته شده است، مجوز احداث ظرفیت تولید ۱۰۰میلیون تن فولاد صادر میشود. در واقع نباید مجوزها به صورت غیرکارشناسی صادر شود.
در این میان، کارخانهای که امروز گاز و برق ندارد تا با ظرفیت اسمی فعالیت کند، چطور میتوان با دلار ۷۰ الی ۹۰هزار تومانی توجیه اقتصادی برای فعالیت داشته باشد؟
در این میان پیشنهاد میشود که در مرحله نخست توسعه بخش فولاد متوقف شود. در قدم بعدی اگر ظرفیت توسعه کمی وجود ندارد، محصولات فولاد از نظر کیفی بهبود پیدا کند.
مطالب مرتبط