بر اساس اعلام انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، واحدهای فولادی طی سال‌های اخیر حدود ۶۰۰ میلیون دلار (معادل ۶۰ هزار میلیارد تومان) در حوزه‌های غیرفولادی مانند توسعه میادین گازی و تولید برق سرمایه‌گذاری کرده‌اند. هدف از این اقدام‌ها، تأمین پایدار انرژی مورد نیاز تولید و کاهش اثرات ناترازی در برق و گاز بوده است.

به گفته بهرام سبحانی، رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، واحدهای فولادی تاکنون برای تولید حدود ۴ هزار مگاوات برق خودتأمین اقدام کرده‌اند. با این حال، طبق آمار منتشرشده، صنعت فولاد همچنان با بیشترین میزان قطعی برق در میان صنایع بزرگ مواجه بوده است.

هادر احرامیان، عضو هیأت مدیره انجمن تولیدکنندگان فولاد، نیز گفته است: در حالی که میانگین قطعی برق صنایع بین ۱۵ تا ۲۰ درصد برآورد می‌شود، این رقم برای فولادی‌ها به ۶۵ تا ۷۰ درصد می‌رسد.

نتایج این محدودیت‌ها قابل توجه است. انجمن تولیدکنندگان فولاد اعلام کرده است که طی چهار سال و سه ماه منتهی به پایان بهار ۱۴۰۴، در مجموع ۲۷.۳۵ میلیون تن فولاد به ارزش حدود ۱۳.۸ میلیارد دلار از دست رفته است.

تجربه مشابهی در صنعت خودرو نیز دیده شده است. در دهه ۱۳۸۰، این صنعت در اوج تولید و سودآوری قرار داشت، اما به مرور با تصمیماتی همچون گسترش واحدهای تولیدی در مناطق فاقد زیرساخت کافی یا سرمایه‌گذاری در خطوط تولید خارج از کشور، به تدریج از مسیر اصلی خود دور شد و امروز با چالش‌های مالی و عملیاتی گسترده‌ای روبه‌رو است. این روند سبب شد بخش قابل توجهی از سرمایه‌گذاری‌ها بازدهی مورد انتظار را نداشته باشند.

کارشناسان هشدار می‌دهند در صورتی که الگوی فعلی در فولاد ادامه یابد، سرمایه‌گذاری‌های جدید این صنعت در توسعه میادین گازی نیز ممکن است با چالش مشابهی روبه‌رو شود و بازدهی مورد انتظار را به همراه نداشته باشد.

به باور تحلیلگران، مقایسه تجربه صنایع بزرگ کشور نشان می‌دهد که حل پایدار مشکلات صنعت فولاد نیازمند سیاست‌گذاری یکپارچه در حوزه انرژی و صنعت است تا سرمایه‌گذاری‌های این بخش به حداکثر بازدهی برسد و سهم صنعت فولاد در اقتصاد ملی حفظ شود.