تورم ۳۷.۵٪ همچنان بسیار بالاست و نشان می‌دهد قدرت خرید مردم کاهش یافته است. این سطح تورم می‌تواند فشار جدی روی زندگی روزمره و هزینه‌های خانوارها ایجاد کند و باعث نارضایتی عمومی شود.

۲. نرخ تورم تولیدکننده: ۳۴.۳٪ (بهار ۱۴۰۴)

افزایش قیمت کالاها و خدمات در سطح تولیدکننده (قبل از رسیدن به مصرف‌کننده).
وقتی تورم تولیدکننده نزدیک به تورم مصرف‌کننده باشد، یعنی افزایش قیمت‌ها احتمالاً به مصرف‌کننده منتقل می‌شود و فشار تورمی ادامه پیدا می‌کند.

۳. نرخ بیکاری: ۷.۴٪ (تابستان ۱۴۰۴)

نسبت افراد فعال در بازار کار که به دنبال شغل هستند اما شاغل نیستند.
نرخ بیکاری نسبتا پایین به نظر می‌رسد، اما باید در کنار نرخ مشارکت اقتصادی بررسی شود. گاهی اوقات نرخ بیکاری پایین به دلیل کاهش مشارکت اقتصادی یا ناامیدی از یافتن شغل است.

۴. نرخ مشارکت اقتصادی: ۴۰.۸٪ (تابستان ۱۴۰۴)

نسبت جمعیت فعال (شاغل و بیکار) به جمعیت کل در سن کار.
این نرخ نسبتاً پایین است. یعنی بخش زیادی از جمعیت در سن کار، یا شاغل نیستند و یا فعالانه دنبال شغل نمی‌گردند. پایین بودن نرخ مشارکت می‌تواند ناشی از کاهش امید به یافتن کار یا مشکلات ساختاری در بازار کار باشد.

۵. ضریب جینی: ۰.۳۸۷ (سال ۱۴۰۳)

شاخص نابرابری درآمد؛ عدد ۰ نشان‌دهنده برابری کامل و عدد ۱ نشان‌دهنده تمرکز کامل ثروت در دست یک نفر است.
ضریب جینی ۰.۳۸۷ نشان‌دهنده نابرابری متوسط تا بالاست. این یعنی شکاف درآمدی بین دهک‌های پایین و بالا قابل توجه است و سیاست‌های اجتماعی و اقتصادی باید روی کاهش این شکاف تمرکز کنند.

۶. نرخ رشد اقتصادی: منفی ۰.۱٪ (بهار ۱۴۰۴)

درصد تغییر تولید ناخالص داخلی (GDP) نسبت به دوره مشابه سال قبل.
رشد منفی نشان‌دهنده رکود اقتصادی است. اگرچه عدد منفی کم است، اما این روند نشان می‌دهد اقتصاد ایران هنوز با چالش‌های جدی مواجه است و ممکن است در ماه‌ها یا فصل‌های بعد اثرات تورمی و بیکاری بیشتری بروز کند.