به گزارش بیرونیت به نقل از روابط عمومی ایمپاسکو، وال استریت ژورنال نوشت: معامله مورد بحث، خرید ۱۴ میلیارد دلاری فولاد نیپون از غول فولادسازی آمریکایی U.S. Steel است؛ توافقی که ماه‌هاست در جریان است و اخیراً با وعده‌های جدید سرمایه‌گذاری به‌دنبال جلب رضایت ترامپ پیش می‌رود. طبق اطلاعات منتشر شده، شرکت فولاد نیپون متعهد شده علاوه بر پرداخت ۵۵ دلار به ازای هر سهم (تا ۱۸ ژوئن)، سرمایه‌گذاری‌هایی مهم در کارخانه‌های ایندیانا، پیتسبورگ، آلاباما، آرکانزاس و معادن سنگ‌آهن مینه‌سوتا انجام دهد. همچنین ساخت یک کارخانه جدید فولادسازی در برنامه است، گرچه محل دقیق آن هنوز اعلام نشده است.

اما نکته کلیدی اینجاست که همچنان مشخص نیست معامله دقیقاً در چه مرحله‌ای قرار دارد. ترامپ در حالی از فولاد نیپون به‌عنوان «مالک جزئی» یاد کرده که سهامداران و اتحادیه‌های کارگری همچنان منتظر اطلاعیه‌های رسمی هستند. کاخ سفید و دو شرکت حاضر در معامله نیز تاکنون از اظهار نظر خودداری کرده‌اند.

نگرانی‌های کارگران و اتحادیه‌ها

رهبران اتحادیه کارگران متحد فولاد که نماینده کارگران U.S. Steel هستند، به‌شدت با فروش این شرکت به یک شرکت خارجی مخالف‌اند. به گفته اتحادیه، فولاد نیپون سابقه نقض قوانین تجاری آمریکا را دارد و تضمینی وجود ندارد که این فروش به بهبود وضعیت سرمایه‌گذاری در کارخانه‌های فرسوده و قدیمی بینجامد.

با این حال، برخی مقامات محلی مانند شهردار وست مفلین، پنسیلوانیا، نسبت به این تحولات خوشبین هستند و برگزاری یک گردهمایی بزرگ را نشانه‌ای مثبت برای ادامه فعالیت کارخانه‌ها می‌دانند.

چرخش سیاسی ترامپ

نکته جالب این است که ترامپ در دوره اول ریاست‌جمهوری و حتی در کارزار انتخاباتی، بارها مخالفت خود را با این معامله ابراز کرده بود. اما اکنون، پس از آغاز دور دوم ریاستش، مذاکرات جدیدی با مدیران فولاد نیپون آغاز کرده و دستور یک بازبینی امنیت ملی تازه در ماه آوریل صادر کرده است. گفته می‌شود شرط ترامپ، افزایش تعهدات سرمایه‌گذاری فولاد نیپون بوده که اکنون به ۲.۷ میلیارد دلار فراتر رفته است.

این تغییر موضع نشان‌دهنده اهمیت صنعت فولاد برای ترامپ و تلاشش برای نمایش یک پیروزی اقتصادی در برابر دولت پیشین است، به‌ویژه پس از آن‌که دولت بایدن این معامله را به‌دلیل نگرانی‌های امنیت ملی مسدود کرده بود.

این معامله می‌تواند چهره صنعت فولاد آمریکا را دگرگون کند؛ از یک‌سو احتمال ورود مستقیم دولت به نظارت بر عملیات U.S. Steel مطرح شده و از سوی دیگر، ژاپن با این خرید عملاً نقشی کلیدی در یکی از صنایع مادر ایالات متحده پیدا می‌کند.

در سطح ژئوپلیتیک، این توافق نشانه‌ای از پیچیدگی روابط آمریکا با متحدان آسیایی و رقابت‌های اقتصادی جهانی است؛ جایی که منافع اقتصادی، امنیت ملی و سیاست داخلی در هم تنیده می‌شوند.